Toronto, day 1

De vliegreis ging heel snel en ik heb zelfs kunnen slapen, wat mij tot nu toe nog nooit in een vliegtuig is gelukt. Bij aankomt zijn Marissa en ik als twee kleine meisjes zo blij het vliegtuig uitgegaan en konden niet meer wachten tot we de stad in konden. Maar eerst, de douane… Het deel waar ik zo erg tegen op keek. Marissa ook had ik door, we werden alle bij heel zenuwachtig en hoopte maar dat alle papieren goed zouden zijn. Gelukkig had ik alles goed voorbereid en waren de documenten die ik nodig had uitgeprint en had ik ze klaarliggen in een grote envelop. 
We hebben zo’n 30 min in de rij gestaan waarna onze paspoorten werden gecheckt door een robot. Hierna konden we doorlopen naar de volgende stop waar onze papieren nogmaals werden gecheckt.  Niet een heel gezellige man die ook nog eens onlogische vragen ging stellen waardoor we weer zenuwachtig werden. Gelukkig konden we al snel weer verder lopen en onze werk vergunningen en koffers op gaan halen. 
De weg vinden ging zoals geplant goed en we kwamen erachter dat we zelfs via een snellere route in Toronto konden komen. Hierdoor liepen wij na een uurtje al in Toronto zoekend naar ons hotel. Het lopen door de stad met koffers hadden wij ons alleen wel anders voorgesteld. De koffers werden met de minuut zwaarder. Na 10 minuten voelde het alsof we met bakstenen aan het sjouwen waren. En dan te bedenken dat we dat stuk van ‘40 min!’ niet eens hadden hoeven lopen. Maar ja, we hebben wel onze cardio training weer gehad na de lange vlucht van 7uur stil zitten. 
Uiteindelijk waren Marissa en ik wel blij dat we gingen lopen anders hadden we in de laatste minuten niet kennis kunnen maken met de typische Canadese burger. We werden namelijk aangesproken door een oudere meneer die bezig was in zijn tuin. Nu ben ik wel vaker aangesproken door mensen zeker in Parijs en heb ik ervaring met hoe je daar mee om moet gaan. Marissa en ik gingen dan ook al snel weer lopen. Maar gelukkig kon de man ons toch helpen en hebben we een heel mooi gesprek gehad met elkaar. Dat gesprek had ik nooit verwacht en kwam heel diep binnen, ‘dit soort dingen gebeuren alleen hier, mensen zijn zo lief en open naar elkaar. Dat is de reden dat ik terug wilde en ik werd daar alleen maar blijer van dat ik weer terug ben.’
Nu zijn we dus nog maar 4 uur in canada en zijn al zo veel behulpzame en lieve mensen tegen gekomen. Bijvoorbeeld, aangekomen bij het hotel kregen we de deur niet open van onze AirBNB. Maar gelukkig kwam er precies een andere bewoner aan die ons hielp met de deur en onze koffers naar boven bracht. Deze man zag er echt uit als een Amerikaan, dikke baard en beetje vet. Als je die in de avond op straat tegen komt wil je niks met hem te maken hebben. Maar dat is maar een oordeel die je zelf bedenkt door iemand zijn uiterlijk. Terwijl hij hartstikke aardig kan zijn en je alleen maar wilt helpen. Nog een aardige Canadees. 
Het hotel was top, niet heel groot maar precies goed. Meer ruimte hadden we ook niet nodig, we zouden toch meer gaan rondlopen in de stad. Na binnen komst hebben we dan ook onze koffers gedumpt en zijn gaan relaxen. Op tijd naar bed was het plan, nog even naar de MC Donalds en dan slapen. Dit is ook gelukt, verder geen last gehad van de jetlag. Alleen maar een heerlijke eerste nacht gehad in downtown Toronto! ●